Aktualności

Pan dr inż. Ruslan Sorokatyi urodził się 26 sierpnia 1964 roku w Chmielnickim, gdzie ukończył szkołę podstawową i pięcioletnie studia dzienne, uzyskując w 1986 roku dyplom inżyniera-mechanika o specjalności technologia budowy maszyn, obrabiarek i narzędzi na Wydziale Mechanicznym Chmielnickiego Uniwersytetu Narodowego. W okresie studiów pracował jako laborant w laboratorium naukowym, gdzie prowadzono badania trybologiczne oraz wytwarzano materiały kompozytowe. Po ukończeniu studiów odbył półtoraroczną służbę wojskową. W 1988 roku został zatrudniony jako pracownik inżynieryjno-techniczny w laboratorium Katedry Trwałości i Niezawodności Maszyn Wydziału Mechanicznego Chmielnickiego Uniwersytetu Narodowego. W laboratorium zajmował się badaniami tribologicznymi oraz modelowaniem procesów zużycia kompozytów węglowo-grafitowych o osnowie politetrafluoroetylenu (PTFE). Po trzech latach pracy w katedrze awansował na stanowisko asystenta. W 1989 roku rozpoczął studia doktoranckie o specjalności tarcie i zużycie maszyn w Katedrze Trwałości i Niezawodności Maszyn. W pracy doktorskiej na temat „Obliczeniowo-eksperymentalna metoda oceny tribotechnicznej niezawodności obciążonych łożysk kulkowych” omówił zagadnienia badania procesów zużycia łożysk kulkowych, wykonał obliczenia naprężeń w kontakcie, dokonał oceny niezawodności obciążonych łożysk kulkowych według kryterium zużycia. Zaproponował i zastosował główne zasady metody obliczeniowo eksperymentalnej dla uzyskania ciśnień kontaktowych, przy założeniu sprężysto plastycznej deformacji elementów łożysk ślizgowych. Uzyskał rozwiązanie dla wyznaczania obciążenia ciał tocznych z uwzględnieniem luzu promieniowego. Zaproponował oraz wykonał model niezawodności łożysk kulkowych przy uwzględnieniu kryterium zużycia. Pracownicy Katedry Podstaw Techniki | 141 W roku 1993 dr inż. Ruslan Sorokatyi decyzją Rady Naukowej Chmielnickiego Instytutu Technologicznego, Ministerstwa Oświaty Ukrainy uzyskał stopień naukowy kandydata nauk technicznych, porównywalny w Polsce z PhD, o specjalności tarcie i zużycie maszyn. Od 1994 roku był adiunktem Katedry Trwałości i Niezawodności Maszyn na Wydziale Mechanicznym Chmielnickiego Uniwersytetu Narodowego. W 1996 roku uzyskał stypendium Deutscher Akademischer Austauschdienst (DAAD) z funduszu NATO i odbył 3-miesięczny staż naukowy w Niemczech na Uniwersytecie Zittau/Gerlitz. W trakcie stażu realizował badania w zakresie tematów związanych z modelowaniem niezawodności systemów złożonych. Od 1996 roku do chwili obecnej był członkiem komitetu redakcyjnego czasopisma „Problemy Tribologii”, wydawanego w Chmielnickim Uniwersytecie Narodowym. W okresie 1997–1999 otrzymał stypendium Gabinetu Ministrów Ukrainy dla młodych naukowców i zajmował się zagadnieniami związanymi z modelowaniem procesów tribologicznych. W latach 2000–2002 dr inż. Ruslan Sorokatyi był wykonawcą projektu pt.: System obliczeniowych metod tribotechnicznej niezawodności konstrukcji” (0199V003042) finansowanego przez Ministerstwo Nauki i Edukacji Ukrainy. Od 2000 roku decyzją Rektora został przeniesiony do Katedry Nauk Komputerowych i Technologii Informacyjnych na stanowisko adiunkta. Jednocześnie został z wyboru Prodziekanem Wydziału Programowania Komputerowego i Systemów Telekomunikacyjnych na 4-letnią kadencję. W okresie od 2000–2003 roku brał aktywny udział jako członek komitetu organizacyjnego międzynarodowej konferencji naukowej „Trwałość i niezawodność węzłów tarcia maszyn” organizowanej przez Chmielnicki Uniwersytet Narodowy. W roku 2009 po obronie rozprawy habilitacyjnej pt. „Naukowe podstawy i realizacja sposobu obliczenia zużycia węzłów tarcia metodą triboelementów” uzyskał stopień naukowy doktora nauk technicznych w specjalności tarcie i zużycie maszyn nadany przez Ministerstwo Oświaty i Nauki, porównywalny ze stopniem doktora habilitowanego w Polsce. W monografii habilitacyjnej zaproponował, przeanalizował i zrealizował obliczeniową metodę symulacji komputerowej zużycia węzłów tarcia nazwaną metodą triboelementów. Główna idea metody polegała na opisie zużycia powierzchni masywem wektorów prawdopodobieństwa wielkości zużycia dyskretnych punktów powierzchni, które nazwano triboelementami. Triboelementy są modelowane zmiennymi procesami Markowa. Kształt powierzchni zużytej określa się za pomocą kubicznej splajn-aproksymacji wartości matematycznych oczekiwań zużycia triboelementów, co zapewnia minimum energii potencjalnej powierzchni zużycia. Dla wyznaczenia ciśnień kontaktowych w tribosprzężeniach, stosował znane reguły teorii sprężystości. Dr inż. Sorokatyi zaproponował metodę określenia parametrów stochastycznego modelu procesu zużywania. Realizacje tej metody przedstawił na przykładzie rozwiązywania zadań zużyciowo-kontaktowych łożysk ślizgowych. Przedstawił wyniki modelowania procesów zużycia łożysk ślizgowych dla rożnych przypadków współdziałania kontaktowego przy obrotowym i obrotowozwrotnych ruchach. Zaproponował i realizował wspólne użycie metody tryboelementów i metody elementów skończonych. Celem wspólnego wykorzystania metod jest rozszerzenie możliwości metody tryboelementów przez wykorzystanie wyników analizy metodą elementów skończonych stanu trybosprzężenia przy określeniu danych dla wyznaczenia parametrów modelu zużycia. Dla realizacji zadania przy wykorzystaniu obu metod zastosował pakiet ANSYS metody elementów skończonych. Praktyczna realizacja tego algorytmu pokazana została na przykładach obliczenia zużycia łożysk ślizgowych dla rożnych przypadków współdziałania kontaktowego oraz dla rozwiązania zadania zużycia radialnego łożyska ślizgowego przy występowaniu nieosiowości wału i tulei. Wyniki badań zostały opublikowane w osobnej monografii „Metoda triboelementów” w 2009 roku, 45 publikacjach naukowych oraz zaprezentowane na konferencjach krajowych, zagranicznych i międzynarodowych. Po uzyskaniu stopnia doktora nauk technicznych (habil.) od roku 2010 pracował na stanowisku profesora w Katedrze Nauk Komputerowych i Technologii Informacyjnych Chmielnickiego Uniwersytetu Narodowego. W 2011 roku uzyskał tytuł profesora (Ukraina). W okresie od 2009 roku do 2014 roku był opiekunem naukowym doktoranta M. Dycha, który w 2014 roku po obronie rozprawy doktorskiej nt. „Zwiększenie trwałości stalowych części maszyn metodami dyskretnego elektromechanicznego wzmocnienia” uzyskał stopień doktora PhD. Od 2012 roku do chwili obecnej był kierownikiem Katedry Nauk Komputerowych i Technologii Informacyjnych Chmielnickiego Uniwersytetu Narodowego. Przez kolejne trzy lata był również członkiem Rady Chmielnickiego Uniwersytetu Narodowego. W 2012 roku został odznaczony odznaką „Excellent edukacji Ukrainy” Ministerstwa Oświaty i Nauki Ukrainy. Od 2016 roku jest kierownikiem realizowanego 3-letniego projektu Ministerstwa Oświaty i Nauki Ukrainy nt. „Teoretyczne i eksperymentalne metody oraz modele komputerowe zapewnienia niezawodności cylindrycznych system tarcia poślizgu przy normalnym i szybkościowym tarciu”. W roku akademickim 2016/2017 został zatrudniony na Wydziale Podstaw Techniki Politechniki Lubelskiej.  W okresie pracy w Katedrze Trwałości i Niezawodności Maszyn Wydziału Mechanicznego oraz w Katedrze Nauk Komputerowych i Technologii Informacyjnych Wydziału Programowania Komputerowych i Telekomunikacyjnych Systemów zajmował się następującymi badaniami w tematach: – badania tribologiczne oraz modelowanie procesów zużycia kompozytów węglowo-grafitowych, 

– badania procesów zużycia łożysk, 

– obliczenie naprężenia w kontakcie, 

– modelowanie niezawodności tribosystemów, 

– obliczeniowe metody tribotechnicznej niezawodności konstrukcji, 

– komputerowe modelowanie procesów zużycia przy normalnym i szybkościowym tarciu, 

– opracowanie metod modelowania komputerowego procesów zużycia, 

– modelowanie procesów dyskretnego wzmocnienia powierzchni tarcia. 

Pan dr inż. R. Sorokatyi posiada bogaty dorobek naukowy. Opracował i opublikował 100 prac naukowych, w tym 2 monografie naukowe. Od 2010 roku aktywnie zajmował się problemami komputerowego modelowania procesów zużywania przy szybkościowym tarciu oraz metodami punktowego wzmocnienia powierzchni tarcia. Uzyskane wyniki badań umożliwiły Mu uczestnictwo w konferencjach («Пошкодження матеріалів під час експлуатації, методи його діагностування і прогнозування», „IV Україно-Польські наукові діалоги”, «Проблеми конструювання, виробництва та експлуатації сільськогосподарської техніки“., V UkrainianPolish Scientific Dialogues”, «Ольвійський форум – 2013: Трибологія, енергота ресурсозбереження”, „VI Україно-Польські наукові діалоги”, «Ольвійський форум – 2015: Трибологія, енерго- та ресурсозбереження”, «Проблеми довговічності матеріалів, покриттів та конструкцій”). W 2011, 2013 i 2015 roku aktywnie działał w komitecie organizacyjnym międzynarodowej konferencji naukowej "Ukraińsko-Polskie dialogi naukowe" jako członek komitetu. W 2016 roku razem z współautorami opublikował wyniki badań punktowego wzmocnienia powierzchni tarcia w monografii „Punktowe wzmocnienie odporności na ścieranie cylindrycznych tribosystemów poślizgu” (Диха О.В., Сорокатий Р.В., Посонський С.Ф., Диха М.О. Дискретне зміцнення зносостійкості циліндричних трибосистем ковзання: Монографія.- Хмельницький ХНУ, 2016. - 197 с. (ІSBN 978-966-330-260-7)). Od 2016 roku był kierownikiem projektu Ministerstwa Oświaty i Nauki Ukrainy pt. „Teoretyczne i eksperymentalne metody oraz modele komputerowe zapewnienia niezawodności cylindrycznych system tarcia poślizgu przy normalnym i szybkościowym tarciu”.  Był recenzentem w czasopismach międzynarodowych i krajowych, między innymi w: „Journal of Engineering Tribology”, „Acta Mechanica et Automatica”, „Problems of Tribology”, Herald of Khmelnytskyi National University. Od podjęcia pracy dydaktycznej prowadził wykłady i ćwiczenia laboratoryjne w ramach przedmiotów: 

– niezawodność; 

– testy na zużycie, wytrzymałość i niezawodność; 

– modelowanie komputerowe i metody obliczeniowe; 

– podstawy techniki cieplnej; 

– niezawodność systemów;

– programowanie systemowe a systemy operacyjnie; 

– programowanie dla zabezpieczenia;

– programowanie obiektowe. Na Wydziale Podstaw Techniki Politechniki Lubelskiej prowadził następujące wykłady i ćwiczenia laboratoryjne: 

– programowanie obiektowe, 

– modelowanie procesów technicznych,

 – grafika inżynierska zaawansowana, 

– symulacja i wizualizacja procesów technologicznych i badawczych. 

Dla wszystkich prowadzonych przez siebie przedmiotów przygotowywał na wysokim poziomie materiały dydaktyczne. Był opiekunem naukowym doktoranta M. Dycha, który w 2014 roku uzyskał stopień naukowy doktora PhD. Był również promotorem ponad 75 prac magisterskich. Jest autorem i współautorem 3 podręczników oraz 16 opublikowanych materiałów dydaktycznych.